Pólitísk vertíð

Í þessari viku hef ég verið að heimsækja hverfafélög Samfylkingarinnar í Reykjavík. Á þriðjudaginn var ég í Breiðholti með Stefáni Jóni, í gær í Grafarvoginum með Degi B. og í kvöld verð ég hjá hverfafélaginu í Hlíða- og Vogahverfi með Steinunni Valdísi. Kjarni flokksfélaga mætir á þessa fundi sem eru skemmtilegar samkomur og er mikið rætt um pólitík og málefni dagsins. Starf hverfafélagana er flokknum mikilvægt og er mikill vilji til að efla starfsemi þeirra. Það gleymist stundum að Samfylkingin er ungur flokkur eða rétt rúmlega 6 ára. Þess vegna krefst það talsverðs átaks að byggja upp starfsemi flokksfélaga um allt land og þar á meðal í Reykjavík.
Flokknum hefur tekist það með ágætum og hafa aldrei eins mörg virk flokksfélög verið í flokknum. Sömuleiðis hafa aldrei verið eins margir einstaklingar í flokknum eða boðið sig fram í prófkjörum Samfylkingarinnar (eða fyrir nokkurn annan vinstri flokk á Íslandi ef út í það er farið).
Stjórnarandstaða Framsóknar nær ekki inn á þing
Nú er framundan skemmtilegur tími í íslenskri pólitík. Eins og venjulega er Framsóknarflokkurinn farinn líta á sig í fjölmiðlaumræðunni sem stjórnarandstöðuflokk þrátt fyrir að hafa verið í ríkisstjórn stanslaust frá árinu 1971 að fjórum árum undanskildum.
Reyndar sýnir Framsóknarflokkurinn sitt rétt andlit í nefndarstörfum þingsins þar sem ekki fyrirfinnst mikið sjálfstæði í þingmönnum þess flokks og Sjálfstæðismenn ráða því sem þeir vilja ráða.
Hægri-græn og bleikir
Sjálfstæðisflokkurinn er farinn að undirbúa sig með því setja yfir sig hægri-grænu og bleiku skikkjuna sem þeir gera iðulega rétt fyrir kosningar. Fjárlögin bera talsverðan keim af því þótt það megi benda á ýmislegt athugavert við forgangsröðun þeirra eins og í málefnum eldri borgara.
Þá eru Vinstri grænir farnir að gíra sig upp fyrir hefðbundna takta fyrir þinglokin í desember. Nú verður það frumvarpið um Ríkisútvarpið sem gerir þá dýrvitlausa í þingsalnum. Það er miklir baráttumenn í þingflokki Vinstri grænna sem kalla ekki allt ömmu sína. Stundum geta þeir farið fram úr sjálfum sér eins og þjóðin veit.
Frjálslyndi flokkurinn er ennþá í talsverðri tilvistarkreppu og fróðlegt verður að fylgjast með hvort áherslur sumra í þingflokknum í málefnum innflytjenda verða ofan á eður ei. Ég er því miður hræddur um að svo verði.
Nú er allavega að hefjast gósentíð fyrir allt áhugafólk um pólitík.

Er menntamálaráðherra búinn að skipta um skoðun?

Samkvæmt fréttum er menntamálanefnd Alþingis að huga að breytingum á frumvarpinu um Ríkisútvarpið hvað varðar tilvist þess á auglýsingamarkaðinum. Formaður menntamálanefndar segir jafnvel í Morgunblaðinu í dag að menntamálaráðherra hafi aldrei tekið fyrir takmarkanir á tilvist ríkisfjölmiðilsins á auglýsingamarkaði. Í ljósi þessara ummæla og þá umræðu sem nú er í gangi er vert að rifja upp fyrirspurn mína um þetta álitamál sem ég beindi til menntamálaráðherra fyrir rúmum tveimur árum. Í stuttu máli þá hafnaði Þorgerður Katrín í þeirri umræðu að taka RÚV af auglýsingamarkaði og sagði hún m.a. "Ég hef engin áform uppi um eins og sakir standa að breyta þessu fyrirkomulagi og láta Ríkisútvarpið hverfa af auglýsingamarkaði."
Og áfram sagði hún :"Samkvæmt Samtökum auglýsenda yrði brottför RÚV af auglýsingamarkaði hvorki í þágu auglýsenda sjálfra né neytenda sem að mínu mati skiptir þó enn meira máli." Og einnig sagði Þorgerður að: "Stjórn Samtaka auglýsenda hefur einnig ályktað, í september 2001, um að RÚV eigi ekki að hverfa af auglýsingamarkaði, annars vegar vegna þess að erfiðara yrði fyrir auglýsendur að nálgast markhópa sína ef RÚV nyti ekki við á auglýsingamarkaði og hins vegar vegna þess að dýrara yrði fyrir auglýsendur að ná til markhópa sinna. Við vitum auðvitað öll hvar sá kostnaður mundi lenda."
Og loks sagði menntamálaráðherrann fyrir rúmum 2 árum: "Síðan vil ég velta upp spurningunni: Ef við kippum Ríkisútvarpinu út af auglýsingamarkaði í dag, yrði þá raunveruleg samkeppni á auglýsingamarkaði í þágu neytenda?"
Önnur afstaða ráðherrans í dag?
Í þessum orðum ráðherrans kemur skýrt í ljós hennar vilji, allavega eins og hann var fyrir um tveimur árum. Í mínum huga er þetta hins vegar alveg skýrt. Ríkisfjölmiðill á ekki að vera á auglýsingamarkaði.

Hinn íslenski fjölmiðlamarkaður mótast mikið af tilvist Ríkisútvarpsins á auglýsingamarkaði. Og tilvist svo öflugs ríkisfjölmiðils á auglýsingamarkaði birtist m.a. í rekstrarerfiðleikum annarra fjölmiðla og dregur mátt úr metnaðarfullri dagskrárgerð. En hin öfluga staða RÚV á auglýsingamarkaðnum kemur jafnframt í veg fyrir að nýir aðilar komist inn á hann. Hér er ekki verið að tala fyrir því að ríkisfjölmiðill eigi ekki rétt á sér, nema síður sé. Sérstök rök eru fyrir tilvist ríkisfjölmiðils á fjölmiðlamarkaðnum eins og öryggis- og fræðsluhlutverk stofnunarinnar ber með sér. Þessi rök eiga hins vegar ekki við um starfsemi ríkisfjölmiðils á auglýsingamarkaðnum.

Rúv af auglýsingamarkaðinum
Ríkisútvarpið er stöðugt að færa út kvíarnar á auglýsingamarkaðnum og nú síðast hefur það byrjað að starfrækja sérstaka vefverslun. Það eru engin öryggis- og menningarleg rök fyrir því að RÚV sé ráðandi aðili á auglýsingamarkaði. Í ljósi réttlætingarinnar um tilvist RÚV er heldur ekki heppilegt að gera dagskrárgerð RÚV einum of háða mögulegri auglýsingasölu. Við megum ekki gera einkaframtaki í fjölmiðlaheiminum svo erfitt fyrir að nánast útilokað sé að reka slík fyrirtæki til lengri tíma á Íslandi. Ég tel því nauðsynlegt að takmarka umsvif Ríkisútvarpsins á auglýsingamarkaðnum verulega. En vel er hægt að hugsa sér að kostun þátta, tilkynningar í útvarpi og jafnvel skjáauglýsingar verði áfram eða jafnvel takmarka auglýsingar við ákveðinn tíma.

Auglýsingatekjur eru um 30% af heildartekjum RÚV. Að sjálfsögðu þyrfti að bregðast við þessu tekjutapi, t.d. með því að auka greiðslur úr ríkissjóði eða hagræða starfseminni. Það væri einfaldlega fórnarkostnaður af því grundvallaratriði að niðurgreiddur ríkisfjölmiðill eigi ekki að taka virkan þátt á samkeppnismarkaði.

Sem fyrr þrengja Sjálfstæðismenn að einkaframtakinu
Það er hagur okkar allra að hafa fjölbreytilega flóru fjölmiðla og því fjölbreyttari sem flóran er því betur eru hagsmunir auglýsenda tryggðir til lengri tíma. Auglýsingamarkaðurinn er samkeppnismarkaður. Það á ekki að vera hlutverk ríkisfjölmiðils að hafa ráðandi stöðu á samkeppnismarkaði. Það er grundvallaratriði. Stjórnmálamenn verða að gera upp við sig hvaða afstöðu þeir hafa til slíkra grundvallaratriða. Þar eru jafnaðarmaðurinn í stjórnarandstöðunni og hægri konan í sæti ráðherrans einfaldlega ósammála. Fyrir mitt leyti er það einfaldlega meira virði að ríkisfjölmiðill þrengi ekki svo að einkareknum fjölmiðlum að þeir verði í stöðugum rekstrarerfiðleikum en sem nemur þeim kostnaðarauka sem verður hugsanlega á ríkissjóði við slíka breytingu.

Ég vil að Ríkisútvarpið fái að njóta sín. Það hefur ákveðna sérstöðu. En það má hins vegar ekki misnota þessa sérstöðu til að koma öðrum fjölmiðlum á kné og skekkja þar með samkeppnismarkaðinn.

Ríkisvaldið hefur verið að fara út af samkeppnismarkaði í mörgum atvinnugreinum og það er vel. Það er því tímaskekkja og beinlínis hættulegt fjölbreyttri fjölmiðlaflóru að ríkið þrengi að frjálsum fjölmiðlum með þessum hætti.

Ár Þýskalands framundan

Nú er ár liðið síðan Angela Merkel varð kanslari. Við það urðu tímamót í sögu Þýsklands. Ekki nóg með að hún hafi orðið fyrsti kvenkyns kanslari Þýskalands heldur varð hún einnig sá fyrsti sem kom frá fyrrverandi Austur-Þýskalandi. Þá er hún sömuleiðis yngsti kanslarinn í sögu landsins og örugglega eini þjóðarleiðtoginn sem flytur vikulegt ávarp í gegnum vídeóblogg. Það hafa hins vegar verið erfiðir tímar í Þýskalandi undanfarin áratug. Efnahagskerfið hefur ekki tekið við sér og almenna mýtan segir að þýska hagkerfið sé ósveigjanlegt og þunglamalegt.

En nú stefnir í bjartari tíma. Efnahagurinn er að taka við sér og atvinnuleysi hefur verið að minnka. Þrátt fyrir það, og þrátt fyrir mjög vel heppnaða heimsmeistarakeppni í fótbolta, hafa vinsældir Merkel farið dvínandi en stuttu eftir valdatökuna mældist hún gríðarlega vinsæl á meðal þýsks almennings. Merkel er sögð vera óspennandi karakter sem kemur embættismannalega út. Og það vill þýskur almenningur ekki sjá þessa dagana. Sömuleiðis hafa tilraunir hennar til að vingast við ríkisstjórn Bush verið umdeildar. Bættar horfur í efnahagslífinu hlýtur þó að skila henni meira fylgi þegar fram líða stundir.

En næsta ár gæti verið árið hennar Merkel og í raun Þýskalands. Því á næsta ári mun Þýskaland bæði vera í forystu hjá Evrópusambandinu og hjá G8 þjóðunum. Þá verður einstakt tækifæri fyrir Merkel að njóta sviðsljóssins og setja Þýskaland í forgrunn alþjóðastjórnmála með jákvæðum hætti.

Ódýra vínið verður dýrara

Þegar ríkisstjórnin loksins vaknaði til lífsins í matvælamálinu þá boðaði hún tillögur um lækkun á tollum, niðurfellingu á vörugjöldum og lækkun á virðisaukaskatt á matvælum. Auðvitað er það gleðiefni að ríkisstjórnin skuli sjá að sér eftir margra ára baráttu Samfylkingarinnar fyrir lægra matvælaverði en á sama tíma er það sérkennilegt að þingmenn Sjálfstæðis- og Framsóknarflokksins hafi ítrekað kosið gegn tillögum okkar um helmingslækkun á matarskatt á kjörtímabilinu en kjósi síðan að leggja nákvæmlega sömu tillögurnar fram korteri fyrir kosningar. Hvað varð um tollalækkunina? Það er einnig sérkennilegt að hinar miklu tollabreytingar, sem eru þó lykilþátturinn í lækkun matvælaverðs, hafi ekki skilað sér í fjárlagafrumvarpið. Í efnahags- og viðskiptanefnd, þar sem ég sit, kom fram í gær þegar við vorum að fjalla um fjárlagafrumvarpið að ekki er gert ráð fyrir neinum tollabreytingum þrátt fyrir að umræddar tollabreytingar ættu að taka gildi 1. mars næstkomandi. Annaðhvort er málið í fullkomnu uppnámi vegna andstöðu Framsóknarmanna í báðum ríkisstjórnarnaflokkanna eða það illa unnið að ekki sé hægt að gera ráð fyrir því í afgreiðslu fjárlaga næsta árs. Sé síðarnefndu skýringin sú rétta þá treysta stjórnarliðarnir á fjáraukalögin sem þeir eru orðnir snillingar í að misnota. 11 milljarða kr. áfengisgjald Þá kemur einnig annað mjög merkilegt í ljós í umfjöllun okkar um fjárlagafrumvarpið. En með lækkun virðisaukaskatts á matvælum mun virðisaukaskattur á áfengi einnig að lækka. Þetta segir sig sjálft. En ríkisstjórnin hefur hins vegar ákveðið að hækka áfengisgjaldið um tæpa 4 milljarða til að ná þessum fjármunum tilbaka. Slík hækkun barst ekki á góma þegar ríkisstjórnin var að slá sig til riddara með lækkun á virðisaukaskattinum í haust. Þessi skattahækkun ríkisstjórnarinnar mun hafa þær afleiðingar að dýrara áfengið um lækka í verði en ódýrara áfengið hækka. Þetta skýrist af því að áfengisgjaldið er gjald á per áfengismagn en virðisaukaskattur leggst á útsöluverð vörunnar. Þannig að 10.000 kr. rauðvínsflaska ber hærri virðisaukaskatt en 1.000 króna rauðvínflaska en þær báðar bera sama áfengisgjald enda hafa þær sama áfengismagn. Og þegar virðisaukaskattur er lækkaður þá lækka álögur á dýrari flöskunni en hækka væntanlega á þeirri ódýrari þar sem ríkisjóður ætlar sér að ná inn um 4 milljörðum kr. á hækkuðu áfengisgjaldi. Þá verður áfengisgjaldið orðið um 11 milljarðar króna en til samanburðar er það svipuð upphæð og kostnaðurinn við að reka alla framhaldsskóla landsins. Vörugjöldin munu lifa góðu lífi áfram Að lokum er vert að benda á að öll vörugjaldalækkun ríkisstjórnarflokkana er ekki meiri en svo en að meira en helmingur vörugjalda á matvælum verður enn til staðar með öllum þeim kostnaði og ama sem því fylgir fyrir verslunina og neytendur. Þá væri nú betra að fara leið Samfylkingarinnar og afnema þessi blessuðu vörugjöld á matvælum með öllu.

Vilji er allt sem þarf

Vilji er allt sem þarf er yfirskrift fundar sem AFA, aðstandafélag aldraða, heldur á laugardaginn í Háskólabíó um málefni eldri borgara. Þetta er hárrétt yfirskrift þar sem eina sem vantar í málefnum eldri borgara er pólitískur vilji. Lausnir blasa við og margar þeirra eru ekki svo dýrar. Sumar þeirra eru meira að segja ódýrari fyrir hið opinbera heldur en það sem núverandi ástand kostar. Eitt dæmi um slíkt eru þeir eldri borgarar sem nú neyðast til að búa á Landspítalanum. Talið er að um 100 manns séu nú á spítalnum án þess að þurfa þess, sumir þeirra eru á spítalanum mánuðum saman og dæmi er um einstaklinga sem hafa verið á Landspítalanum í meira en ár. Þessir einstaklingar hafa einfaldlega ekki önnur búsetuúrræði. Það segir sig sjálft að hvert rúm á sjúkrahúsi er margfalt dýrara en rúm á hjúkrunarheimili, fyrir utan það að þjónustan við viðkomandi væri miklu betri á hjúkrunarheimili heldur en á hátæknisjúkrahúsi.
Annað dæmi eru hinar harkalegu skerðingarreglur sem eldri borgara búa við. Ef sett yrði frítekjumark í anda þess sem við viljum, upp á 75.000 kr. á mánuði, gætu þeir eldri borgara sem það kjósa unnið lengur og á sama tíma fengjust fleiri krónur í ríkiskassann vegna skatta á aukinni vinnu viðkomandi.
Þriðja dæmið er heimahjúkrunin. Hér á landi er heimahjúkrun talsvert lakari en gerist á hinum Norðurlöndunum. Ef heimahjúkrun yrði eflt hér á landi gæti fólk dvalið lengur heima hjá sér og hið opinbera myndi spara stórfé í hinum dýrari úrræðum.
Þetta eru því lausnir við vanda eldri borgara sem borga sig fyrir hið opinbera að ráðst í. En það er fyrir utan hið augljósa að þjónustan og kjör eldri borgara myndu batna til muna og það ætti nú að vera nægilegt markmið í sjálfu sér.

Innilegar þakkir

Ég vil þakka innilega fyrir þann mikla stuðning sem ég fékk í 4. sætið í prófkjöri Samfylkingarinnar í Reykjavík. Ég vil sömuleiðis þakka öllum þeim sem studdu mig í þessari kosningabaráttu og tóku virkan þátt í að ná þessum góða árangri. Þá vil ég þakka mínum meðframbjóðendum fyrir drengilega baráttu og þeim sem sáu um að skipuleggja þetta glæsilega prófkjör.
Listi Samfylkingarinnar í Reykjavík er afar öflugur og þarna er valinn maður í hverju rúmi. Sjö öflugir stjórnmálamenn sóttust eftir 4. sætinu í prófkjörinu og því var ljóst að slagurinn yrði mikill um það sæti. Það er því afskaplega ánægjulegt og gleðilegt að ná settu marki. Það er gaman að vera hluti af nýrri kynslóð Samfylkingarfólks sem nýtur trausts flokksfélaga sinna og kjósenda. Framtíðin er björt og við ætlum okkur að leiða Samfylkinguna inn í næstu ríkisstjórn. En nú förum við að huga að næstu kosningum sem eru eftir nákvæmlega 6 mánuði. Þar er verk að vinna.

Kosningakaffi á laugardag

Nú er kosning í prófkjöri Samfylkingarinnar hafin. Það eru ýmsir kostir í boði fyrir þá sem hafa áhuga á taka þátt. Það er nýmæli að flokksmenn geta nú kosið í gegnum Netið og þeir fá senda sérstakt lykilorð í dag. Leiðbeiningar um þessa leið eru að finna á vefsíðu Samfylkingarinnar, www.samfylking.is. Einnig er hægt að greiða atkvæði á skrifstofu Samfylkingarinnar, Hallveigarstíg 1, til kl. 20 í dag. Sjálf kosningin fer svo fram á morgun í Þróttaraheimilinu frá kl.10-18.
Ég er þessa stundina í kosningamiðstöð okkar í Síðumúla 13. Þangað er allt stuðningsfólk hjartanlega velkomið. Á morgun verðum við svo hér allan daginn að hringja í flokksfélaga. Við verðum með súkkulaðikökur, annað bakkelsi og rjúkandi heitt kaffi. Lítiði endilega við í spjall og kaffi.

Hvað þýðir könnun Fréttablaðsins?

Könnun Fréttablaðsins í dag um fylgi stjórnmálaflokkanna er nokkuð áhugaverð. Vitaskuld horfum við Samfylkingarfólk fyrst til þess að samkvæmt henni mælumst við nú með 30.4% fylgi en Sjálfstæðisflokkurinn með 38.5%. Allt er það í rétta átt, en betur má ef duga skal og við ætlum okkur svo sannarlega stærri hlut í kosningunum.

Hitt er ekki síður áhugavert að sjá hvað Frjálslyndir bæta miklu fylgi við sig. Flokkurinn hefur samkvæmt könnunni fimmfaldað fylgið en er þó aðeins með 11%. Frjálslyndi flokkurinn hefur haft þann háttinn að finna sér eitt mál fyrir hverjar kosningar til þess að lifa baráttuna af. Staðreyndin er nefnilega sú að á milli kosninga á flokkurinn litlu sem engu fylgi að fagna meðal þjóðarinnar. En fyrir kosningar hefur flokkurinn svo lagt upp með að kosningarnar eigi að snúast um kvótakerfið, flugvöllinn og nú virðast það eiga að vera innflytjendamálin. Það er svo annað mál hvort að þetta fylgi sé varanlegt og sjálfur leyfi ég mér að efast stórlega um það. Þó verður fróðlegt að sjá hversu langt flokkurinn kemst á þessu eina málefni.

Könnunin birtir okkur fyrst og síðast þá staðreynd að skjótt skipast veður í pólitíkinni. Enn er langt í kosningar. Sigur Demókrata í Bandaríkjunum í gær undirstrikar enn frekar þessa staðreynd. Fyrir örfáum mánuðum síðan var ekki útlit fyrir þessi úrslit í Bandaríkjunum, en síðan hefur orðið algjör viðsnúningur. Ástæðan var fyrst og fremst Írak og ég gæti trúað því að íslensk stjórnvöld muni gjalda fyrir utanríkisstefnu sína í komandi kosningum.

Stóriðjan og verðbólguskattur

Ég skrifaði grein um afleiðingar stóriðjustefnu ríkisstjórnarinnar í Fréttablaðinu í dag. Stóriðjustefnan hefur alið af sér það sem ég kýs að kalla verðbólguskatt. Greinina má lesa hér: Það vakti eðlilega nokkra athygli þegar breska ríkisstjórnin lýsti því yfir að til stæði að fá Al Gore sem ráðgjafa í umhverfismálum, enda nokkuð snjall leikur. Umræða um umhverfismál verður einnig stöðugt fyrirferðarmeiri í íslenskum stjórnmálum sem er tvímælalaust af hinu góða. Nú eru menn óðum að átta sig á mikilvægi málaflokksins.

Tenging umhverfismála við efnahagslega afkomu hefur sennilega mikið um þetta að segja - þó það verði að teljast einkennilegt að umhverfismálin hafi ekki vigt í sjálfu sér hjá mörgum. En vonandi að það verði til þess að auka vægi í umhverfismálum að nú er æ ofan í æ verið að benda mönnum á þær alvarlegu afleiðingar sem aðgerðarleysi getur haft í þessum málum, ekki síst á efnahaginn.

Stóriðjustefna íslensku ríkisstjórnarinnar hefur valdið miklum efnahags- og umhverfisvanda. Þetta blasir við okkur jafnvel þó að stóriðjuframkvæmdirnar hafi haft talsvert minni bein áhrif á hagkerfið en búist var við.

Áhrifin fólust ekki síst í því að framkvæmdirnar höfðu mikil áhrif á væntingar sem er lykilþáttur í efnahagskerfinu.

Fyrirhugaðar mótvægisaðgerðir ríkisstjórnarinnar vegna Kárahnjúka urðu einnig aldrei að veruleika. Nú hvetur ríkisstjórnin hins vegar til enn frekari stóriðjuframkvæmda.

Áætlaðar framkvæmdir eru helmingi meiri að umfangi en þær sem nú eru í gangi, en þær eru miklu stærri en framkvæmdir síðasta áratugar.

Mistök ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálunum hafa fætt af sér nýjan verðbólguskatt sem er ein mesta skerðing á kjörum almennings í langan tíma. Reynslan sýnir að það er ekki hægt að treysta Sjálfstæðisflokknum fyrir hagstjórninni og það er kominn tími á nýja forystu í íslenskum stjórnmálum.

Bandarísku þingkosningarnar snúast um Írak

Það verður spennandi að vaka í nótt og fylgjast með úrslitum kosninganna í Bandaríkjunum. Baráttan þar hefur verið mjög hörð og æsispennandi. Þeir voru ekki margir sem trúðu því fyrir örfáum mánuðum síðan að Demókratar myndu eiga nokkurn séns í kosningunum. En síðan hefur þeim tekist að snúa vörn í sókn og lykilorðið í því sambandi er eitt: Írak.
Svo virðist sem bandaríska þjóðin sé loks að átta sig á því hvílík mistök innrásin í Írak var og það hefur auðvitað allt með það að gera að mannfall er orðið þónokkuð og þjóðin virðist einfaldlega vera búin að fá nóg. Þeir eru sífellt fleiri sem líkja Írak við Víetnam. Og vinni Demókratar þessar kosningar liggur það í þessu máli fyrst og síðast. Nálgun Repúblikana á stríðið og ástæður þess virðist ekki lengur eiga jafnmikinn hljómgrunn og það hefur auðvitað sitt að segja að illa hefur gengið að sýna fram á árangur, enda er raunveruleikinn auðvitað sá að ástandið í Írak hefur ekki batnað heldur versnað til mikilla muna.
Ég horfi stundum á Fox sjónvarpsstöðina sem hefur einkunnarorðin “Fair and Balanced” sem eru sennilega einhver mestu öfugmæli sem hugast getur. Það breytir ekki skemmtanagildinu og það verður að viðurkennast að umfjöllun stöðvarinnar um bandarísk stjórnmál með ótrúlegum einföldum, alhæfingum og rangfærslum eru bráðskemmtileg. En sennilega væri manni ekki jafnskemmt að þurfa að takast á við svona málflutning hér heima.
Við Þorbjörg konan mín vorum í Bandaríkjunum í síðustu forsetakosningum þegar að Kerry og Bush áttust við. Og það verður að viðurkennast að andrúmsloftið og stemmningin var engu lík en að sama skapi óhugguleg því kosningabaráttan þar var ótrúlega persónuleg og níðingsleg og sannarlega ekki til eftirbreytni.