IMF er málið

Æ fleiri aðilar telja að aðkoma Alþjóðagjaldeyrissjóðsins (IMF) hljóti að koma sterklega til greina á þessari stundu. Þótt Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafi ekki aðstoðað iðnríki með slíkum hætti áður, er margt sem mælir með slíkri aðstoð. Með því fengist aukinn trúverðugleiki á alþjóðavettvangi sem er gríðarlega mikilvægt á þessari stundu.

Aðstoð frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum myndi tryggja fólki og fyrirtækjum eðlilegan aðgang að lánsfé og gjaldeyri og jafnframt auka líkurnar á aðstoð annarra ríkja. Aðkoma Alþjóðagjaldeyrissjóðsins myndi jafnframt tryggja greiðslumiðlunarkerfið sem er forsenda allra viðskipta. Í mínum huga er ekki ástæða til að ætla að skilyrði sjóðsins verði okkur of íþyngjandi, en auðvitað má ekki kaupa aðstoð Alþjóðagjaldeyrissjóðsins of dýru verði. Núverandi ástand er hins vegar orðið ansi dýrkeypt.

Rússar vilja meiri upplýsingar

GB á að skammast sín

Skaðinn af milliríkjadeilunni við Bretland er skelfilegur, en framkoma Breta er með ólíkindum í þessu máli. Og óneitanlega vekur það athygli ef lögmenn í Bretlandi velta því fyrir sér, hvernig það fái staðist að beita lögum sem miðast gegn hryðjuverkastarfsemi gegn Íslandi.

Viðbrögð breskra yfirvalda eru gróf móðgun, sem hafa og eru til þess fallin að valda gríðarlegu tjóni. Mér er til efs að Bretar myndu leyfa sér að koma fram með þessum hætti gagnvart stærri Evrópuríkjum. Það er umhugsunarefni að hér er á ferðinni ein Natóþjóð að beita hryðjuverkalögum gegn annarri Natóþjóð.

Því miður virðist sem Gordon Brown forsætisráðherra Breta hafi leyft sér að ráðast að íslensku þjóðinni til þess að beina athyglinni frá stöðunni í Bretlandi og gagnrýni á hans störf þar í landi. Megi hann hafa skömm fyrir.

Hryðjuverkalögin skemma fyrir

Sammála hinum varaformanninum

Hver stjórnmálamaðurinn á fætur öðrum hefur að undanförnu komið fram í Evrópu og sagt að ástandið á fjármálamörkuðum hefði verið enn verra ef ríki þeirra hefðu ekki haft evruna. Og núna koma þeir einnig fram sem segja að það hefði verið betra að vera með evruna í stað innlends gjaldmiðils í svona ástandi eins og danski forsætisráðherrann gerir nú.

Eins og staðan er núna eru mörg brýn úrlausnarefni á borði íslenskra stjórnvalda og ekki má útiloka neitt í þeim efnum. Má þar nefna aðild Íslands að Evrópusambandinu og myntbandalaginu. Í mínum huga er augljóst að íslenskan krónan mun ekki duga okkur til framtíðar. Og við höfum einfaldlega ekki efni á að geyma spurninguna um framtíðarmynt þjóðarinnar.

Það er ekki nóg með að Íslendingar þurfi að glíma við lánsfjárkreppu eins og aðrar þjóðir því í ofanálag þurfum við að kljást við íslensku krónuna og hennar dynti. Hagsmunir Íslendinga kalla því á breytt fyrirkomulag.

Ég vil því fagna orðum varaformanns hins stjórnarflokksins í nýlegri grein þar sem hún skrifar um Evrópumálin : „Hitt er ljóst að við Sjálfstæðismenn höfum ávallt sagt að stefna okkar eigi að ráðast af köldu mati á því hvar og hvernig hagsmunum Íslands er best borgið til lengri tíma. Umhverfið er nú breytt, forsendur hafa breyst. Breyttar forsendur kalla á endurnýjað hagsmunamat.“

Auðvitað á spurningin um hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu að snúast um hagsmunamat. Er íslenskum heimilum og fyrirtækjum betur borgið með krónuna en þau væru ef við værum hluti af stærri heild og gjaldmiðli? Þetta er spurningin sem sérhver Íslendingur þarf að spyrja sig þessa dagana.

Þess vegna er það rétt sem Þorgerður Katrín segir þegar hún skrifar að umhverfið sé breytt og að breyttar forsendur kalli á endurnýjað hagsmunamat. Ef forsendurnar hafa ekki breyst undanfarna daga þá veit ég ekki hvað.

Fogh Rasmussen: Ókostur að vera ekki í myntbandalaginu

Förum í fótspor Finna

Íslendingar ganga nú í gegnum alvarlegustu kreppu í meira en öld. Kerfisbankarnir þrír hafa allir fallið á einni viku. Mörg fyrirtæki og heimili eru í hættu. Á þessari stundu er ekki víst hvernig við munum komast út úr þessari kreppu, en ég er hins vegar sannfærður um að það tekst. Innviðir íslensk samfélags eru traustir og mannauðurinn mikill. Engu að síður er ég hræddur um ástandið muni enn versna, áður en það batnar. Það mun reyna á þjóðina sem aldrei fyrr.

Stjórnvöld þurfa að mæta þeim áföllum sem venjuleg heimili og fyrirtæki eru að verða fyrir. Aukin greiðslubyrði, aukið atvinnuleysi og vaxandi verðbólga eru staðreyndir sem þarf að bregðast við og vinna gegn af fullum þunga.

Margt þarf að gera við svona aðstæður. Lækka vexti strax, fá Alþjóðagjaldeyrissjóðinn sem fyrst inn í dæmið, skipa nýja Seðlabankastjóra til að auka trúverðugleika bankans og margt fleira.

Og við þessar  aðstæður ættum við að taka frændur okkar í Finnlandi til fyrirmyndar. Þegar Finnar  gengu í gegnum alvarlega kreppu á 10. áratug síðustu aldar varð niðurstaðan sú að leggja ofuráherslu á menntakerfið. Nú þegar hafa nokkrir háskólar brugðist við með því að auka framboð af menntun, en því miður lítur út fyrir að margt ungt fólk missi atvinnu sína á næstu dögum og vikum.

Bætt laun kennara og áhersla á skóla og rannsóknir áttu stærstan þátt í því að Finnar komust tiltölulega hratt upp úr þeim mikla vanda sem þeir lentu í. Aðild þeirra að ESB hjálpaði einnig mikið. Nú er rætt um finnsku leiðina og finnska undrið og staða landsins er sterk. Við verðum að muna að jafnvel í erfiðum aðstæðum eru tækifæri.