Mörg Breiðavíkurmál

Á föstudaginn fór ég á minn hefðbundna fund hjá Rótarýklúbbi Seltjarnarness. Fundurinn er kannski ekki svo hefðbundinn hjá mér þar sem ég hef ekki verið allt of duglegur að mæta þrátt fyrir mætingaskyldu. Siv Friðleifsdóttir er líka í þessum sama klúbbi en þar sem hún hefur iðulega rúmlega 100% mætingu gengur afsökun mín um pólitískar annir ekki alveg upp.

Þegar ég var tekinn í klúbbinn fyrir um tveimur árum var mér sagt að ég væri einn yngsti félaginn á landinu. Og það var nokkuð sérkennilegt til að byrja með að fara að stunda fundi sem foreldrar vina minna af Nesinu sækja aðallega. En félagsskapurinn er skemmtilegur og svo sjá félagar um að útvega gesti á fundinn sem halda erindi á fundunum.

Og á föstudaginn var komið að mér að útvega ræðumann. Bragi Guðbrandsson, forstjóri Barnaverndarstofu, var svo almennilegur að taka þetta að sér fyrir mig. Hann talaði um um Breiðavíkurmálið. Mjög sláandi var að heyra Braga lýsa ástandinu og tíðarandanum. Að sama skapi var það mjög sjokkerandi að heyra Braga fullyrða að Breiðavíkurheimilið hafi einungis verið eitt af mörgum heimilum þar sem ofbeldi af einhverju tagi viðgekkst.

Bragi og einn félagi í klúbbnum sögðu meðal annars frá því að þeir hefðu átt ættingja á Breiðavíkurheimilinu sem síðan frömdu sjálfsvíg. Það er því ljóst að margir eiga enn um sárt að binda eftir dvölina þar eða eftir að hafa átt ættingja sem þarna voru vistaðir.

Athugasemdir

[Kristján Pétursson, 18.2.2007 kl. 20:34]

Vísa á bloggið mitt í dag ,þar sem ég ræði þessi mál í víðara samhengi.

Kveðja