Síbreytilegur rökstuðningur andstæðinga ESB

Málflutningur andstæðinga aðildar Íslands að Evrópusambandinu, s.s. sjávarútvegsráðherra og formanns Vinstri grænna, hefur stundum verið með ólíkindum hvað varðar sjávarútvegsstefnu Evrópusambandsins. Fyrst fullyrtu þeir að með aðild Íslands að ESB myndi íslensk landhelgi fyllast af spænskum og portúgölskum togurum. Þessu héldu þeir lengi fram eða þar til það loksins síaðist inn að heildarkvóta ESB er skipt eftir veiðireynslu og þar sem útlendingar hafa enga veiðireynslu í íslenskri lögsögu fengju þeir engan kvóta hér.

Þá breytist málflutningur sjávarútvegsráðherra og fleiri og fór rökstuðningurinn að fjalla um að útlendingar hefðu hér veiðireynslu þar sem þeir hefðu í fyrndinni veitt við Íslandsstrendur. Þeir hættu þó fljótlega að nota þetta sem röksemd gegn aðild að ESB eftir að búið var að benda þeim á að 25-30 ár gömul veiðireynsla er ekki notuð heldur sú veiðireynsla sem er til staðar þegar viðkomandi aðildarsamningur er gerður. Þegar Spánn gekk í ESB 1986 þá hafnaði ESB því að notuð yrði veiðireynsla Spánverja á 8. áratugnum sem varð til fyrir útfærslu landhelgi ríkjanna í ESB. Þegar Norðmenn voru að semja við ESB um inngöngu árin 1992-1994 þá var miðað við veiðireynslu áranna 1989-1993.

Allt á að fara á versta veg
Þegar þetta var orðið ljóst fóru andstæðingar aðildar að tala um að reglur og lög Evrópusambandsins myndu breytast á versta veg um leið og Ísland gengi inn í sambandið. Reglan um veiðireynslu átti að verða afnumin og allt myndi snúast um 180 gráður. Þetta héldu þeir fram þrátt fyrir að yfirmaður sjávarútvegsmála ESB, yfirmaður endurskoðunar á sjávarútvegsstefnu ESB og þáverandi sjávarútvegsráðherrar Dana og Breta hafa staðfest að reglan um veiðireynslu sé ekki að fara að breytast þar sem um væri að ræða hornsteinn sjávarútvegsstefnunarinnar. Sömuleiðis fengist aldrei samþykki allra aðildaríkjanna um slíka róttæka breytingu.

Síðasta útspil andstæðinga aðildar Íslands að ESB er að tala um flökkustofnanna og um hve Evrópusambandið er erfitt í samningaviðræðum. Þeir gleyma þó því að veiðiréttur flökkustofna fer einnig eftir veiðireynslu og sé hún til staðar þá eigum við rétt á veiðum á þessum stofnum. Það má einnig benda á að Íslendingar myndu samt sem áður þurfa að semja um nýtingu á þessum stofnum hvort sem þeir væru hluti af ESB eða ekki. Það er þó ljóst að þjóðir í miklu samstarfi á mjög mörgum sviðum eins og í Evrópusambandinu eru líklegar til að taka meira tillit til hvers annars heldur en til þjóða sem eru fyrir utan slíkt náið samstarf. Það að ESB sé hart í horn að taka í samningaviðræðum við önnur ríki, eins og Ísland, sýnir einungis að ESB gætir vel hagsmuna sinna aðildarríkja. Það hlýtur að vera eitthvað sem við myndum vilja ef við göngum í ESB.

Opinn fundur fimmtudagskvöldið

Það er því ljóst að málflutningur andstæðinga aðildar Íslands að ESB vegna sjávarútvegsmála er ekki sterkur og snýst að stórum hluta um að vekja þjóðerniskenndan ótta við hið óþekkta. Það er talað í sleggjudómum og minnst á þorskastríðin og að auðlindin hverfi úr höndum þjóðarinnar og þar fram eftir götunum. En þegar betur er gáð þá sést í gegnum um svona málflutning og dæmir hann fyrst og fremst sig sjálfur.
Fimmtudagskvöldið 17. október kl. 20 verður haldinn opinn borgarafundur um Evrópumál í Bíóborginni. Þetta er síðasti fundur Samfylkingarinnar um þessi mikilvægu mál og er mikilvægt að sem flestir mæti. Þar verður m.a. rætt um sjávarútvegsmálin og mun m.a formaður Heimssýnar takast á við þau. Það eru allir velkomnir og eru góðar líkur að fundurinn verði líflegur og skemmtilegur enda er verið að fjalla um eina stærstu pólitísku spurningu samtímans.